Poeh, poeh, je zal maar op je 33e met pre-pensioen gaan 😉
Het is natuurlijk niet helemaal waar, maar zo voelt het wel. Nog 2,5 maand en dan stap ik op het vliegtuig naar Moskou. 2,5 maand nog maar!! Ik ben verrassend rustig en het voelt alsof ik alles controle heb. Mezelf kennende, is dat geen goed teken haha. We zien het wel. Voordat ik richting Schiphol ga, heb ik nog lekker een maandje vrij voor de laatste dingen.
Ik heb alles uitgevogeld voor wat betreft verlofdagen en wat blijkt: 15 augustus wordt mijn allerlaatste werkdag bij Dura Vermeer. Dat is, na vandaag, nog maar 31 werkdagen, waarvan er 2 afvallen, aankomend vrijdag en maandag. Maar, who’s counting? 😉
Mijn verzekering is ondertussen geregeld (want dat MOET wel echt), maar de VISA voor Rusland, Mongolië en China moet ik nog aanvragen. Wilde ik vanavond op de zaak doen (vergeten dat de Maastunnel dicht is, dus ik wachtte de files maar even af), ware het niet dat mijn paspoort eenzaam op mijn salontafel ligt te wachten. Goed bezig, Syl.
Okay, morgen dan. Maar dan echt, want dat is ook wel een MOET-je.
Stiekem nog best veel verplichtingen voor die complete vrijheid….
Ha Sylvia,
Wat kun jij leuk schrijven! En wat een avontuur, ik bewonder je moed. Je hoeft niet zo sterk te zijn iets vast te houden, maar je moet heel sterk zijn iets los te laten. De leeftijd waarop je je jeugddroom gaat volgen is bijna symbolisch.
Veel geluk en fijn dat we je op deze manier mogen volgen.
Wat een lieve woorden, Gozewijn! Onwijs bedankt voor je steun en reactie(s). Doet me erg goed!