Nieuwe mijlpaal

YAAAY! Vandaag een hele moeilijke, maar fijne stap gemaakt. Om je droom na te jagen, moet je ook fijne dingen achter je (los)laten. Dat is onder andere mijn familie en vriendenkring uiteraard, maar ook mijn werk valt hieronder. Mijn lieve collega’s zal ik ontzettend missen en ik heb het onwijs naar mijn zin op mijn werk, maar ja. Wat is werk, als je de mogelijkheid hebt om te doen wat je ECHT wilt?

Vandaag heb ik mijn ontslag aangevraagd! Jezus, wat voelt dat als een mijlpaal. Enerzijds nu al zo definitief en anderszijds nog zo ver weg, omdat ik tot aan mijn nek in het werk zit en dus weinig ruimte heb om er echt bij stil te staan. Nu gaat ook een leuke tijd beginnen; nu kan ik aan mijn directe en indirecte collega’s vertellen wat er gaat gebeuren. Hoewel je gaande weg wel wat loslaat, kan niets definitief zijn, voor je handtekening onder de brief is gezet. En dat is vandaag gebeurd. Bitterzoet, want ik heb met veel collega’s een goede en fijne band, die elk bijzonder en verschillend is, op zijn eigen manier.

Dura Vermeer is de afgelopen jaren een heel fijne werkgever voor mij geweest. Ik zeg werkgever als in enkelvoud, maar ik zie heel veel gezichten als ik aan Dura Vermeer denk. En niet 1 ervan is Job (Dura),…. sorry Job. Ik kan een waslijst opnoemen van mensen binnen mijn kantoor en dat van Zuid West, die mij op wat voor manier dan ook, geraakt hebben. Daar ben ik hen dan ook dankbaar voor en zal hen in de loop van de tijd persoonlijk bedanken (SPANNEND! ZIT JE ERBIJ???). Maar nu is het ogen op de toekomst, denken aan mijzelf en alles op de rit krijgen.

Want dat is het nog niet,… Mijn huis verhuren blijkt een iets grotere uitdaging dan ik dacht, omdat de VVE op dit moment nog geen toestemming heeft gegeven. Geeft niks, komt goed, maar daar moet ik me de aankomende periode op gaan concentreren. Laatste spullen kopen en bedenken hoe ik in godesnaam uit een rugzak ga leven. Van een vierkamerappartement (aan een singel, 1995 gebouwd, onderhouden en fijne buren – mocht je op zoek zijn naar een huurwoning haha) naar een rugzak. Is nogal wat… Of eigenlijk is het nogal niks. Wish me luck.

First things first; in alle heisa moet ik niet vergeten om te trainen voor Nacht van Vluchteling, waar ik bij meeloop. In de nacht van 17 op 18 juni loop ik samen met mijn lieve nicht Maika van Rotterdam naar Den Haag om geld op te halen voor die miljoenen mensen die huis en haard hebben moeten achterlaten. Onze Chinese opa was er ook eentje, met een heel bijzonder verhaal. Je kunt het verhaal lezen (en ons je zuurverdiende centen schenken) op: http://www.nachtvandevluchteling.nl/ong.